Johann Coenraad Hermann Heijenbrock (Amsterdam, 27 juli 1871 - Blaricum, 18 maart 1948) was een schilder van arbeid, handel en nijverheid. Hij was de zoon van bakker en koopman Johann Coenraad Hermann Heijenbrock en Hendrika Fleumer. Met zijn honderden olieverfschilderijen en pastels van industriële landschappen maakte deze "schilder van licht en arbeid" niet alleen mooie kunstwerken. Hij maakte de afbeeldingen van fabrieken, mijnen, machines en de rol van de arbeider in het productieproces ook om zijn bewondering voor de arbeidskracht van de mens, geholpen door machines, te documenteren.

Dat maatschappelijk engagement en die documentatiedrift leidden tot een unieke weergave van productieprocessen in het begin van de twintigste eeuw. De industriële schilder was dus niet alleen een kunstenaar, maar ook een "opvoeder", die met zijn werk de mens bewust wilde maken van zijn scheppingskracht, zonder zich te houden aan enig ideologisch dogma. De technisch en wetenschappelijk autodidact Heijenbrock schreef hierover ook filosofische beschouwingen. Verder verzamelde hij materialen die in het arbeidsproces werden gebruikt, die hij opsloeg in het Museum van den Arbeid, de voorloper van het NINT het huidige wetenschapscentrum NEMO in Amsterdam. Zijn werken bevinden zich onder meer in de collecties van het Museum Helmond, het Nederlands Openluchtmuseum, het Rijksmuseum Amsterdam en in het Zaans Museum.