Het pallet van Nico Molenkamp wordt vaak gekenmerkt door opvallende en tonale kleuren. Veel van zijn doeken bevatten afgewogen schakeringen, onverwachte accenten en tinten én gedurfde contrasten. De uitgebeelde thema’s zoals het circus, de kermis of het theater lijken veelal bewust ‘vlak’ geschilderd en in een ‘ondiepe’ ruimte geplaatst. De vormentaal van zijn dier- en mensfiguren heeft een ‘sculpturale’ uitstraling.

In Molenkamps werk lijkt het bovendien zelden om de representatie van bestaande personages te gaan. Hij kadert zijn onderwerpen op speciale en bijna filmische wijze. Alle figuren zijn deels ‘afgesneden’. Het is alsof hij, als een cameraman, iedere keer opnieuw inzoomt op zijn onderwerp en het tegelijkertijd uitvergroot. De monumentaliteit van Molenkamps werk draagt er mede toe bij dat de kijkers het gevoel krijgen dat zij op de huid van het onderwerp zitten.