Reinier Lucassen was in de jaren 60 samen met de schilders Roger Raveel en Alphons Freymuth een van de belangrijkste vertegenwoordigers van de zogeheten Nieuwe Figuratie. In zijn werk zoekt hij een synthese tussen figuratie en abstractie, tussen ratio en een emotioneel expressionistische manier van schilderen. Daarbij is de gevoelsinhoud van een werk voor hem van wezenlijk belang. Vanaf de jaren 80 ontwikkelt Lucassen een volledig abstracte vormentaal. De formaten van zijn schilderijen worden kleiner, de kleuren sober. Typisch voor de schilder is dat hij lettertekens en cijfers in zijn schilderijen integreert en ze soms poëtische of raadselachtige titels meegeeft.