Eef van Brakel werd 3 oktober 1930 geboren in Driel (Betuwe). Zijn jeugd speelde zich af in Arnhem, op een woonark aan de Rijn, wat zijn verbondenheid met het water verklaart. Rivieren, dijken, oevers en stuwen bepaalden zijn leven als kunstenaar en zijn visie op de natuur.
Voor zijn pensionering werkte hij als opzichter bij Rijkswaterstaat wat zijn verbondenheid met het water nog versterkte.
Als schilder is hij autodidact. In de loop der jaren evolueerde hij steeds meer in expressionistische richting. Zijn werkstukken werden steeds gedurfder, kleurrijker en naar de vorm minder gebonden. Ruime landschappen soms met een huis, wat vee, vaak water, wilde wolkpartijen, in krachtige steeds meer primaire kleuren, soms nog net herkenbaar. Hij was bevriend met Jits Bakker, die niet alleen beeldhouwer was, maar ook schilderde. Men trof hem tot op hoge leeftijd buiten schilderend aan, met flinke doeken, in Oosterbeek of bij de Rijn.

Eef van Brakel is op 3 januari 2014 op drieëntachtig jarige leeftijd overleden.